Gamall og góður

Eldri hjón lágu í rúminu kvöld eitt. Eiginmaðurinn var við það að sofna, en frúin var í rómantísku skapi og vildi spjalla.

Hún segir: "Það var nú sá tími að þú varst vanur að halda í höndina á mér þegar við fórum að sofa". Samviskusamlega rétti hann höndina yfir til hennar augnablik og reyndi svo að sofna á ný.

Nokkru seinna segir konan: "Svo varstu vanur að kyssa mig". Svolítið pirraður beygði hann sig yfir hana og smellti einum á kinnina á konu sinni sneri svo bakinu í hana og reynda enn á ný að sofna.

Mínútu seinna segir hún: "...og svo varstu vanur að bíta mig í hnakkann..." Reiðilega sviptir eiginmaðurinn sænginni af sér og gengur fram. "Hvert ertu að fara?" spyr hún.

"AÐ NÁ Í TENNURNAR!!"