Minningagreinar - nokkrar setningar

"Gönguferðin þeirra varð styttri en menn vonuðu. Banvænn sjúkdómur beið hennar bak við stein og sló hana fljótt til jarðar."
"Hún hafði það sterka skapgerð að smá rigningarsuddi setti hana ekki úr jafnvægi."
"Hann var sannur Íslendingur og dó á 17. júní."
"Þrátt fyrir góða greind gekk hún aldrei í kvenfélag."
"Það er löngu vitað mál að bestu og skemmtilegustu vinina eignast maður í lúðrasveitum."
"Hann skrapp úr vinnunni til að fara í þrekpróf hjá Hjartavernd, en kom þaðan liðið lík."
"Ég bið þann sem lífið gaf að hugga, styrkja og bæta aðstandendum skaðann."
"Tók hann fráfall konu sinnar mjög nærri sér vegna barnanna."
"þar voru m.a. Ásta Gunnarsdóttir og Guðríður Bjarnadóttir frá Folafæti. Enda þótt Ásta væri þá hálfslæm í fæti lék hún við hvern sinni fingur."
"Sigríður lést þennan dag kl 16. Sigríður hafði ætlað að eyða deginum í annað."
"Í dag kveðjum við kæran samstarfsmann og félaga. Hann tók sér tveggja daga frí til að kveðja þennan heim."
"Og má segja að hún setti ekki svo skál af tvíbökum á borð að ekki stafaði af því mýkt og listfengi."
"Orð þessi eru skrifuð til að bera hinum látna kveðju og þakkir frá tengdafólki hans og ekki síður frá tengdamóður hans þótt nú nálgist 20.árið frá fráfalli hennar."
"Hún bjó manni sínum gott heimili og ól honum 9 hraust börn, þar af tvö á sjómannadaginn."
"Ágústa giftist ekki og eignaðist ekki börn í venjulegum skilningi þess orðs."
"Á þessum fjölbreytta lífstíl sínum kynntist Jóhann mörgum mönnum af ýmsum þjóðernum, þ.á.m. Indjánum og Kínverjum. Hann lærði tungumál þeirra að minna eða meira leyti, einkum ensku og norðurlandamálin."
''Persónulega, góði vinur, þakka ég og konan mín þér fyrir innileg samskipti á umliðnum árum. Guð varðveiti þig. Vertu sæll, ég kem bráðum.”
“Bréf barst að heiman, það færði mér fréttina: Nonni frændi er dáinn. Það hlýtur að hafa verið gott að vera kind í fjárhúsunum hans Nonna frænda.”
“Drottinn minn gefðu dánum ró og hinum líkin sem lifa.”
“Nú á morgun, þegar Jónas tekur tösku sína fulla af góðum fyrirbænum og þakklæti og hefur sig til flugs af brautinni, rísum við samstarfsmenn úr sætum og veifum til hans og þökkum samverustundirnar.”
“Þeir sem guðirnir elska deyja ungir. Þessi orð koma mér í huga þegar ég minnist afa. Hann var 93 ára þegar hann lést." 

Svo er hér eitt gullkorn til viðbótar,  sem prentvilla ber ábyrgð á:

"Hann giftist eftirlifandi eiginkonu sinni og átu þau tvö börn."

Athugasemdir

[Björgvin Kristinsson, 25.6.2008 kl. 17:51]

Það er alveg hægt að skelli"brosa" að þessu...

[Áslaug Kristinsdóttir, 26.6.2008 kl. 23:42]

Já, ég brosti alveg heilan helling á meðan ég las þetta

[Anna Viðarsdóttir, 3.7.2008 kl. 11:08]

Ég veit af einu til... það var þannig að ekkja var að heimsækja leiði mannsins síns. Hún varð bráðkvödd við leiðið og datt fram fyrir sig og fannst látin ofan á leiði mannsins síns heitins. Kunningi minn var að vinna við sjúkraflutningar á þessum tíma og fékk það verkefni að sækja hana. Hann sá síðan nokkrum dögum seinna minningargrein um hana og þar tók einn víst þannig til orða að hann sagði að manninum hennar hafði hrifsað hana til sína, eða eitthvað í þá áttina. Þetta var eiginlega grábroslega orðað og ekki beint smekklegt. En hann meint örugglega vel